Schilderen op het magische Öland

Hele dagen schilderen. Kliederen met verf. Aanrommelen met penselen, je handen, sponzen en tape. Bij de gedachte alleen al maakt mijn hart opnieuw een sprongetje!

Al een tijdje was ik op zoek naar verdieping in het gebruiken van creativiteit binnen mijn coaching. Het lezen over Vedic Art maakte mij nieuwsgierig en zag ik als een interessante aanvulling op mijn persoonlijke-ontwikkelings-pad die ik sinds een paar jaar volg.

Zoals je kon lezen in mijn vorige blog ging ik deze zomer 10 dagen naar Zweden. 10 dagen verbleef ik met mijn vriendin op Öland; een magisch Zweeds eiland.

We volgde daar een cursus in Vedic Art (neem maar eens een kijkje op hun website om te zien wat het “precies” inhoudt).

Gedurende de week kregen we ‘s ochtends les en de rest van de dag mochten we zelf invullen met suggesties die gedaan werden tijdens de les (heerlijk; geen opdrachten of moeten… suggesties!)

De lessen gingen absoluut niet over technieken. Het waren levenslessen en inzichten. Daarbij hoorde suggesties die konden helpen om ergens doorheen te kunnen gaan. Of juist even stilstaan bij een bepaald gevoel of inzicht.

Het voelt helemaal verkeerd om er woorden aan te geven, omdat het zo persoonlijk is hoe je ermee verder gaat!

De inzichten die ik o.a. gekregen heb tijdens deze magische week zijn:

• Mijn drang naar precisie zorgt voor verlamming: 

 Misschien wel een van de meest leerzame momenten die week. Aan het begin werd gezegd “wat je ook maakt, het hoeft niks te worden.” Toen ik begon aan mijn eerste schilderij, begon het vrij snel ergens op te lijken. Wat een frustratie gaf dat zeg! Dat werd hard werken en mopperen tegen mezelf. Want als het iets wordt, moet het ook echt lijken en vooral heel precies zijn. En dan ook nog: het hoefde niks te worden! Waarom lukt het nou toch niet om abstract te werken!

Tot mijn vriendin zei; “maar wie heeft gezegd dat het niks mag worden?”

Uuuuuh ja… mijn hoofd dus. Het mocht iets worden, maar het mocht worden zoals het voor mij goed was. En dat… mag ik in meer momenten in m’n leven toepassen. Streven naar perfectie zorgt voor verlamming; geniet van het proces i.p.v. alleen oog voor het eindresultaat. 

• Door de donkere kant aan te kijken, wordt het lichte nog lichter

Letterlijk was dit dat de heldere kleuren in mijn schilderij nog krachtiger werden toen ik zwarte vlakken toevoegde. Maar voor mezelf betekent het dat het niet altijd leuk/fijn/gezellig hoeft te zijn in mijn leven, om een fijn leven te hebben. Het zit in mijn karakter om sombere gedachten zo snel mogelijk weg te stoppen, waardoor ze uiteindelijk alleen maar heel groot worden en ik dus ergens in een dip duik. Door mij hiervan bewust te zijn en dus sneller aangeven dat het even niet zo lekker gaat; worden de lichte dagen alleen maar lichter en fijner!

• Er is geen goedkeuring nodig om trots op jezelf te zijn

Dit ging tijdens de cursus over het wel of niet delen van je werk, maar ook dat je tijdens de cursus geen feedback mocht geven op iemands werk (zowel negatief als positief). Ik merkte de eerste dagen dat ik het lastig vond dat er niemand was die “iets vond” van wat ik aan het maken was. Alsof er bevestiging of aanmoediging nodig was om door te kunnen gaan. Na een paar dagen voelde ik die aanmoediging heel erg in mezelf. Ik voelde zo’n ontspanning en blijdschap als ik met mijn koptelefoon op stond te schilderen! Daar kon geen aanmoediging van een ander tegenop!

• Door los te laten heb ik weer plezier

Ik heb zoveel geleerd van het loslaten tijdens die week. En dat was loslaten op alle vlakken: mijn gezin, de tijd (het atelier was dag en nacht open; we hebben 2 avonden tot 23:00uur doorgewerkt! Fantastisch!), verwachtingen van het eindresultaat en loslaten van bekende gedachten. Ik heb ontzettend genoten van werken met mijn handen, sponzen gebruiken i.p.v. penselen en niet-gangbare materialen als zand en steentjes. De conclusie op de laatste dag, was dat ik het plezier in schilderen weer terug had gevonden omdat het volledig uit mijn gevoel kwam i.p.v. uit mijn hoofd!

Een week om nooit te vergeten en waar ik nog dagelijks aan terug denk. Ik weet zeker dat ik er nog eens heen ga; zo’n volledige week onderdompelen in zelfzorg, op zo’n magisch mooie plek… Dat gun ik iedereen!