Wat er al heel de week boven ons hoofd hing, is natuurlijk werkelijkheid geworden.. De scholen blijven langer dicht. Nog langer thuisonderwijs, nog langer zonder sociale contacten voor onze kinderen, nog langer alle ballen in de lucht houden die misschien wel steeds zwaarder worden.
Deze periode laat mij nog meer dan anders in zien wat een voorrecht ik heb. Ik heb geen werkgever die in mijn nek hijgt en kan dus alle tijd nemen om mijn kinderen te helpen; zowel met school als het proberen te begrijpen wat er nu gaande is. Daarbij komt dat mijn klanten overdag écht geen tijd voor mij hebben nu en mijn werktijden dus verspreid zijn over de dag. Dit is zowel een voorrecht als een mega valkuil; ik werk ineens op tijden dat ik nooit werk; ‘s ochtends vroeg of juist in de avond. Maar het is oke, ik weet dat dit niet voor altijd is en op deze manier kan ik mijn werk met mijn kinderen prima combineren.
Ik weet ook dat dit voor héél veel mensen niet geldt. Nog meer dan de vorige lockdown wordt er nu van werknemers verwacht dat ze “gewoon” hun uurtjes maken en dat ze ondertussen de sommen uitleggen van hun kind en de online meetings van school in goede banen leiden. Hier begrijp ik dus echt helemaal niks van. Hoe kan een werkgever nu verwachten dat je normaal blijft functioneren in deze situatie? Vrij onrealistisch als je het mij vraagt..
De gesprekken met de moeders in mijn praktijk van afgelopen weken staat écht in het teken van “hoe overleef ik deze tijd, zonder knettergek te worden”. De vragen die het meest naar voren komen zijn:
- de sfeer is om te snijden, ik wil écht wel maar ik ben zo gespannen dat ik om ieder klein dingetje ontplof (en met mij, mijn kinderen)
- ik zit in een grote spagaat; ik wil mijn werkgever niet teleurstellen, maar ik vind het ook belangrijk dat mijn kinderen hun schoolwerk af hebben
- ik houd alle ballen nog hoog, maar ik voel aan alles dat het op instorten sta. Althans, alsof ik op instorten sta!
Ik denk dat dit vragen zijn die bij veel ouders spelen op dit moment; we willen écht wel hoor, maar we weten gewoon niet meer hoe! Ik heb het in mijn eerdere blogpost ook al gezegd; ik ben geen leerkracht. Ik wil met alle liefde mijn kinderen helpen, maar als ik het doe doe ik het graag goed. En dat lukt gewoon niet. Ik weet niet hoe je bepaalde dingen uitlegt. Ik heb gewoon minder geduld, omdat er ook nog een hele to-do-list in mijn achterhoofd hangt terwijl ik voor de tiende keer de discussie aan ga dat 4×3 toch écht hetzelfde is als 3×4….
Dit maakt dat ik de tips die ik mijn klanten heb gegeven de afgelopen weken, ben gaan bundelen. Ik hoop dat ik hiermee andere ouders ook inspireer. Zie het als een mogelijkheid om het anders te proberen of een nieuwe frisse blik op de huidige situatie…
5 tips voor Eerste Hulp bij Langere Schoolsluiting
- Zet de sfeer op nummer 1; het is een onrustige tijd. Wij als volwassenen begrijpen dit al niet, kun je nagaan een kind. Kinderen lijken heel flexibel (dat zijn ze ook) maar zij voelen dondersgoed aan dat er veel spanning in de lucht hangt. De één zal dit laten merken door opstandig gedrag of veel verdriet, de ander wordt stil en verzandt in zijn eigen gedachten. Hoe wil je dat jullie straks als gezin terugkijken op deze tijd? “Het was verschrikkelijk maar het schoolwerk en ons eigen werk was iedere dag af! Oke wel met veel strijd en gedoe en we hadden alleen maar ruzie…” of “het was een pittige tijd, maar wel fijn met elkaar. We hebben ons best gedaan en dat was genoeg.” Blijf er voor waken dat het fijn is thuis. Plan desnoods elke dag een moment om iets fijns te doen samen; een spelletje, een wandeling of een film kijken.. Een afsluiting van de dag, want het is jullie tóch weer gelukt deze dag door te komen! Organiseer jullie eigen “samen-momentje”
- Bekijk je aanpak per dag; de ene dag is de andere niet. Je kunt nog zulke mooie schema’s maken, maar als jij (of je kind) met het verkeerde been uit bed stapt, zal de dag niet verlopen zoals op je schema staat. Bekijk ‘s ochtends hoe de vlag erbij hangt en pas je schema daar op aan. Wat zijn je verwachtingen van de dag? Kan je kind vandaag wel zoveel zelfstandig werken of gaat dat niet lukken? Maak samen een plan hoe je hem kunt helpen en jij toch ook aan je werk toe komt. Betrek je kind hierin; zo heb je samen de verantwoordelijkheid.
- Werk in blokken; plan blokken voor werk, school, huishouden, zelfzorg, boodschappen enz. wanneer je in blokken werkt (bijv. een blok van een uur) kun je je op dat moment focussen op wat er dan nodig is. Tijdens je blok “werk” geef je aan niet gestoord te kunnen worden (ga desnoods in een andere ruimte zitten als je gezinssituatie dat toestaat), tijdens je blok “school” gaat je laptop even dicht en beantwoord je mailtjes pas daarna; volle focus voor de vragen van je kind over het schoolwerk. Zo ben je ook in staat een blok zelfzorg te plannen aan het begin of einde van de dag. (als de kinderen nog slapen of al slapen bijvoorbeeld)
- Leg de lat laag; dit geldt voor jezelf én voor je kind. Je kunt nu niet zoveel werk verzetten als dat je normaal doet op een werkdag, dat is oke; dit komt wel weer goed. Maak een prioriteitenlijst per dag. Maak deze niet te lang en maak bewuste keuzes in wat écht prioriteit heeft. De lat voor je kind mag ook flink omlaag. Hij is normaal misschien héél zelfstandig, maar als dat nu niet zo is, is dat helemaal niet gek. Het is niet normaal, er is geen structuur en het is niet de omgeving waarin normaal gewerkt wordt. Ook voor je kind; werk in prioriteiten, maak de stappen kleiner en kijk samen (op bijvoorbeeld een baaldag) wat er wél gaat lukken.
- Zorg voor ontspanning; voor jezelf en voor je kind. Maak bewuste keuzes over hoe je de dagen indeelt en plan daar ook ontspanningsmomenten. Dit mag zeker schermtijd zijn (voel je daar trouwens ook niet schuldig over als dat nu misschien meer is) maar bedenk ook dat je activiteiten kunt doen die je een langere boost geven; een POWERcharge activiteit (kijk hier hoe je bepaalt of een activiteit je een POWERcharge geeft)
Ik begrijp dat deze tips makkelijker klinken dan ze zijn. En dat het de ene dag misschien makkelijker gaat dan de andere. Wees lief voor jezelf. Je doet het hartstikke goed. Deze tijd vraagt om vertragen, aandacht voor jezelf en de lat laag leggen. Het feit dat je probeert is al fantastisch! Wil je nou tips voor jouw eigen situatie of zijn er steeds terugkerende frustraties; plan een KNALsessie! We bespreken jouw struggles en we kijken samen hoe het misschien anders kan! Alleen je hart luchten kan al voldoende zijn om weer even verder te kunnen.
Zet hem op! You can do this!